Feestgangers van de 11e december Ceremoniemeester Arina had jullie toegezegd dat wij verslag zouden doen van het uitpakfestijn van de ontvangen cadeautjes. Ik wil er meteen maar een verslag van de hele dag van maken. Joke en ik hadden “opdracht” gekregen ’s morgens om halftwaalf in het goede pak klaar te staan. En ja tegen halftwaalf vielen de in Nederland wonende nazaten Kennedylaan 129 binnen. We moesten mee naar kasteel Haarzuilen. Daar was e.e.a. geregeld. In de vrieskou en wind kwamen we daar aan. We werden opgewacht door de bedrijfsleider met de mededeling: Jullie zouden in het theehuis “verkeren”, maar daar zijn de toiletten bevroren; jullie gaan nu naar het kasteel. Arina vond dat we niet zoveel moesten eten, omdat we dat ’s avonds ook al gingen doen en daarom was een high-tea besteld. Niet veel eten dus……. Wat er allemaal aan lekkers niet klaar stond. Veel heerlijke soorten gebak, allerlei soorten koekjes, sandwiches, 4 soorten thee. Meer dan een maaltijd.  Toen we goed en wel aan de thee zaten kwam uit een gang Johan aangelopen. Blijde verassing dus. Hij bleek gisteren al te zijn aangekomen en had bij Peter en Linda gelogeerd.  Johan was goed en wel verwelkomd en aan de thee tot er weer iemand door de gang kwam aanlopen: Henk. Hij bleek al sinds zondag bij Arina en Jouke te hebben gelogeerd. Nu kwam de “waarzeggende geest” van Joke naar voren. Ze bleek al een tijdje geleden te hebben voorspeld dat de jongens kwamen. Ze had dat toen op een briefje geschreven om achteraf dat bewijs te hebben.

Terwijl wij ons verder te goed deden aan de thee “met bijlagen” liep een ingehuurde fotograaf rond foto’s te maken. Er moesten ook groepsfoto’s worden gemaakt en de fotograaf vond dat dat buiten moest gebeuren op de trap van het kasteel. Buiten betekende: in de kou, erg koud. Dus snel de jassen uit; foto maken; jas weer aan; volgende groep. We hebben de foto’s nog niet gezien, maar ik ben wel benieuwd hoe kouwelijk we er allemaal uit zien. Hierna weer snel naar binnen naar de kachel en verder met de thee.  Wanneer je in een kasteel bent moet je er ook meer van zien en daarvoor kregen we een uitgebreide rondleiding door een zeer goed geïnformeerde gids die het prachtig kon vertellen. In verband met de aanstaande kerst waren verschillende zalen met kerstbomen en ander kerstversieringen feestelijk versierd. Na deze happening zijn we teruggereden naar Woudenberg. Daar kregen we van de kinderen een nieuw stuk techniek: een DVD-speler met de DVD Seven Years in Tibet met in de hoofdrol Brad Pitt waar Joke een fan van is. Inmiddels hebben we van gekregen platenbonnen de DVD van de bekende film Amadeus (over Mozart) gekocht. Toen op naar de Weistaar. In de hal stonden de vroegkomers al te wachten. De zaal zag er keurig uit en de gasten konden binnenkomen. Er werd nog even gewaarschuwd Joke niet te hardhandig de hand te schudden in verband met haar gebroken rib. Op een tafel bij ons werd door iedereen een pakje neergelegd. We hadden geen idee wat dat betekende, maar ….de kinderen zullen wel wat geregeld hebben. Prachtig om alle familie, vrienden en bekenden binnen te zien komen en de felicitaties van te ontvangen. De stemming zat er meteen al in tijdens de door Henk gepresenteerde quiz (wat had dat veel werk gekost om het zo te verzorgen)

Moet ik verhalen van alle andere activiteiten. Jullie waren er zelf allemaal getuige van.  De gepresenteerde websites van Henk en Johan, moderne techniek. De presentaties in woord en of lied van broers en zussen met aanhang, de als Woudenbergers aangekondigde groep, die ook Amersfoorters en zelfs inwoners van Engeland bevatte. Het aloude neven- en nichtencabaret. Esther en Vera met hun gepresenteerde lied voor Oma met door hen zelf gemaakte geografie. Broer Simon met zijn dagindeling als gepensioneerde. Het bonke, bonk verhaal van Henk en de registratiescène van Peter en Johan. De quiz van Eva en de rest van de Aalbers-kant. Of alles wat gebracht werd de waarheid was? Dit allemaal onder het voortreffelijk ceremoniemeesterschap van Arina. Die kun je dat wel toevertrouwen.  Natuurlijk ook niet te vergeten de verzorging door het personeel van “De Weistaar” en de mogelijkheid om uitgebreid te kletsen met oude bekenden of oud-plaatsgenoten. Ik denk dat we terug kunnen zien op een geslaagde avond en nogmaals wil ik iedereen bedanken voor de inzet maar ook het aanwezig willen zijn.  Het feest liep iets uit, maar dat was voor niemand dacht ik een bezwaar maar vooral voor de noordelingen waren het al de vroege uurtjes voor ze thuis waren. Henk en Johan gingen met ons mee naar huis. Johan wilde al vast één videoband van zijn camera overzetten op een grote band, maar toen hij daarmee bezig was, er nog een borreltje was ingeschonken en gezellige gepraat, werden het toch uiteindelijk alle bandjes, totaal 2½ uur video (een groot gedeelte bestond uit de avond opgenomen door Peter Havinga). Het was ruim halfvier voor wij naar bed gingen.

De volgende dag hebben Henk en ik Johan naar Schiphol gebracht, zijn vliegtuig ging om 5 uur. ’s Avonds zijn we begonnen met het uitpakken van wat - jullie geheim – op de pakjes tafel was gelegd. We zouden eerst maar een doos doen, maar we waren – onder het toeziend oog van Henk – zo heerlijk bezig met alles dat we maar door gegaan zijn. Het werd dan ook 12 uur voor het laatste pakje was uitgepakt. Er zat inderdaad van alles in. Er waren verschillende opdrachten gegeven. Onder de categorie oude spullen vielen: van ons geleende videoband en het blad Knip, te repareren spijkerbroek, maar ook andere oude spullen: tupperware troep, thermosfles, kinderserviesje, scherven. Onder de categorie “iets lekkers waaraan ze verslaafd zijn”: flesje koffielikeur, klm-huisjes met jenever, 2 flessen wijn, bonbons, truffels, appeltaart, lange vingers, koek en koeken, chocolade repen, eigengemaakte jam, knijpertjes en slagroom. Categorie “wat past” vooral voor Joke’s hobby’s kaarten maken en dergelijke, grondstoffen of gereed product: Servetten, knipwerk, zeep, zeepjes, kaars, lapjes, pinguïn, en iris vouwen. Voor koken en bakken: mosterd, noten, pannenlappen, kookboeken, bakvorm, snijbonen, boontjes, en klopper. Overige: vogelvoer en een geitje die het gazon kort kan houden, maar we hebben geen gazon. Nog andere spullen waren al of niet met een verklarend gedicht van het waarom: Het familiewapen van Rook; kauwgom ( voor “reparatie verrotte plank”), sokken (ik speel in de kerk op sokken) stressbal (voor na een kerkenraadsvergadering), een knuffel (omdat ze vroeger van Oma ook veel knuffels mee naar bed kreeg), tuinboek (voor mij bedoeld, maar beter voor Joke), CD (om van te genieten in rustige uurtjes), foto van kleinzoon Martijn, Weekend (maar dan het weekblad), en tot slot – en dat valt niet bepaald onder zoals de opdracht luidde: De materiële waarde moet nihil tot weinig zijn – een reis naar Engeland. U kunt zich wel voorstellen dat we met veel plezier hebben zitten uitpakken. Ook vooral om de bijhorende gedichten en geschriften.  Mensen we hebben vele en goede herinneringen aan deze dag. Ook een droevige: 12 dagen later stonden wij bij het graf van Jaap Bakker de man van Wietske, onze eerste buren in Leek. Hij liep met een stok vanwege een vroegere hersenbloeding. Ook nu was dat de oorzaak. Op zijn 70ste verjaardag 17 december is hij overleden. Op de begrafenis zei ik tegen Wietske: van een feest naar een begrafenis. Nee, zei Wietske, van een feest naar een Feest. De hartelijke groeten van  Sytze en Joke