Als klein jongetje gebeurde het nog wel eens dat hij 's morgensvroeg tussen Henk en mij inkroop. Steenkoud en in zijn blootje. Hij was niet droog uit zijn bed gekomen.
Als wij "geluk" hadden dan kon het gebeuren dat ook wij alsnog de klos werden.

Hij zoog lang duim. Hij had dan de lieflijke gewoonte een van ons bij het oor te pakken en daar aan te friemelen. Werd dat oor warm, dan wisselde hij voor "een koud oortje" 

De knop van de radio bevond zich vlakbij de erker, dus voor het raam. Moet u zich voorstellen: Sytze in zijn blote k..., klom dan op de leuning van de stoel om aan de radio te draaien.

Ik herinner me nog een van zijn eerste handels-transacties.
Hij had in een pakhuis een hobbyruimte waar hij wat knutselde. En buurjongen, ik meen Karst Houwer, wou iets van hem kopen. Sytze vroeg: "Wat geef je er voor?"  Karst: "Een kwartje". "Och", was het antwoord, "Geef maar een dubbeltje".

Simon.